29 Μαΐ Διροφιλαρίωση- Τι είναι ; Πως μεταδίδεται ;
Η διροφιλαρίωση αποτελεί την πιο συχνή παρασίτωση του καρδιαγγειακού συστήματος των σκύλων. Υπεύθυνο παράσιτο είναι το νηματώδες Dirofilaria immitis. Ενδιάμεσος ξενιστής είναι το κουνούπι, το οποίο θεωρείται υπεύθυνο για την εξάπλωση της μόλυνσης. Το κουνούπι κατά τη διάρκεια του γεύματος του από έναν μολυσμένο σκύλο προσλαμβάνει τις μικροφιλάριες. Οι μικροφιλάριες εξελίσσονται, εντός του κουνουπιού σε τρίτου σταδίου προνύμφες, οι οποίες μολύνουν τελικά νέους σκύλους κατά τη διάρκεια των νυγμάτων.
Μόλις το μολυσμένο κουνούπι ξεκινήσει το γεύμα του, οι προνύμφες σχίζουν το άνω χείλος του εντόμου και αναδύονται μέσα σε μία σταγόνα αιμολέμφου πάνω στο δέρμα του ξενιστή. Αμέσως μετά το γεύμα, αυτές οι γεννητικά διαφοροποιημένες προνύμφες εισέρχονται στο σώμα του ζώου μέσω της οπής που δημιούργησαν τα στόμια του κουνουπιού. Σε 3 με 4 μήνες τα ενήλικα παράσιτα αναπτύσσονται, με τα θηλυκά παράσιτα να μεγαλώνουν έως και δέκα φορές σε μήκος. Ενώ σε 6 με 9 μήνες οι σκύλοι εμφανίζουν μικροφιλάριες στην κυκλοφορία του αίματος.
Όταν τα ανώριμα ενήλικα παράσιτα φτάνουν στους πνεύμονες, η ροή του αίματος τα ωθεί ώστε να καταλάβουν τις μικρές πνευμονικές αρτηρίες. Όσο όμως, τα παράσιτα μεγαλώνουν και αυξάνουν σε μέγεθος σταδιακά καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερες αρτηρίες μέχρις ότου ωριμάσουν εντελώς. Η τελική τοποθεσία των ώριμων ενηλίκων εξαρτάται κυρίως από το μέγεθος του ζώου και από το φορτίο της παρασίτωσης. Σκύλοι με περισσότερα από 40 παράσιτα (συνήθως >60) μπορούν να εμφανίσουν σύνδρομο της κοίλης φλέβας κατά το οποίο τα παράσιτα ταξιδεύουν μέσω της δεξιάς κοιλίας έως τις κοίλες φλέβες, παρεμβαίνοντας με αυτό τον τρόπο στη λειτουργία των βαλβίδων ή/και στη ροή του αίματος, με αποτέλεσμα την πρόκληση αιμόλυσης, καρδιακής ανεπάρκειας, ηπατικής και νεφρικής δυσλειτουργίας.
Τι μπορώ να κάνω για να προστατεύσω τον σκύλο μου ;
Η προληπτική αγωγή για την διροφιλάρια μπορεί να ξεκινήσει από την παιδική ηλικία, όμως όχι νωρίτερα από τις 8 εβδομάδες. Εφόσον το ζώο ξεκινάει την προληπτική αγωγή σε μεγαλύτερη ηλικία (> 6 μηνών ) θεμιτό είναι πριν την έναρξη της να προηγείται ο εργαστηριακός έλεγχος του ζώου με ειδικό διαγμωστικό τέστ. Η αιμοπροφύλαξη πρέπει να βρίσκεται σε υψηλή προτεραιότητα για όσους σκύλους ζουν σε ενδημικές περιοχές.
Οι φαρμακευτικές ουσίες, που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο εμπόριο με προληπτικές ιδιότητες κατά της διροφιλαρίωσης είναι οι αβερμεκτίνες (ιβερμεκτίνη, σελαμεκτίνη) και οι μιλμπεμυκίνες (μιλμπεμυκίνη, μοξιδεκτίνη) και θεωρούνται από τα πιο ασφαλή φάρμακα της κτηνιατρικής πράξης. Όλα τα παράπανω φάρμακα είτε χορηγούνται διά του στόματος είτε όχι προσφέρουν προστασία διάρκειας ενός μήνα. Οι δόσεις για την αιμοπροφυλακτική αγωγή είναι ασφαλείς για όλες τις φυλές και δεν υπάρχει καμία αντένδειξη ως προς την χορήγησή τους. Διαθέσιμες για χορήγηση από το στόμα είναι η ιβερμεκτίνη και η μιλμπεμυκίνη. Για να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματικότητα, η αιμοπροφύλαξη πρέπει να πραγματοποιείται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ωστόσο, αν παρόλα αυτά επιλεχθεί η εποχιακή χορήγηση, τότε αυτή καλό είναι να ξεκινάει ένα μήνα πριν την αναμενόμενη έναρξη της μετάδοσης του παρασίτου και να διαρκέσει τουλάχιστον 3 μήνες αφού η μετάδοση τυπικά παύσει (για την θανάτωση και ορισμένων πιο ανθεκτικών στελεχών).
Ο κτηνίατρός σας είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, που πρέπει να συμβουλευτείτε σχετικά με την καλύτερη προστασία έναντι της διροφιλαρίωσης.
Μόνο ο κτηνίατρός σας γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες για το σκύλο σας, ώστε να συστήσει τη βέλτιστη και πιο κατάλληλα προσαρμοσμένη διαχείριση ενάντια στη διροφιλαρίωση .